Als men bij deze test sensitiviteit en specificiteit vergelijkt om een uitsprake te doen over validiteit komt men tot het resultaat dat deze test geschikt is voor het uitsluiten van een hypothese, niet voor het aantonen van een SI-aandoening.
Dit is te verklaren door het volgende:
Door de hoge sensitiviteit krijgen de mensen met een aandoening ook daadwerkelijk een positief testresultaat. Dit vormt groep 1.
Daarnaast is specificiteit laag. Dit betekend dus, dat de gezonde mensen niet persé een negatief testresultaat krijgen. Hier kunnen dus zowel terecht negatieve resultaten optreden (groep 2) als ook onterecht positieve geteste (groep 3).
Men heeft dus een groep met terecht positieve, maar ook een groep met onterecht positieve resultaten. Door de lage specificiteit is het niet mogelijk te bepalen, welke patiënt in welke groep hoort. Het negatieve resultaat is daarentegen wél terecht.
Hierdoor is de test dus wel geschikt om een hypothese uit te sluiten, maar niet om een hypothese te bevestigen.
In totaal is deze test daardoor wel alleen maar matig valide. |
| |
